Hani deh deyince aşardın ya dağları,
Düzdü sana iniş, yokuş, Yayla yolları,
Geçti mi ? dersin artık gençliğin çağları,
Coşkun akan sular durulmuş be Niyazi,

Alnının terinden şapkan bile ıslanmış,
Senin ağzında yalnız iki dişin kalmış,
Bak hala şalvar giyersin ayak çarıklı,
Sırtındaki gömlek sökülmüş be Niyazi,

Fatma nine herif diye çağırır olmuş,
Yaşlı beygirin taşımaz seni yorulmuş,
Kız elde oğul gurbette hepsi el olmuş,
Hayallerin bir, bir yıkılmış be Niyazi,

Kuş tüyü yatak olsa dindirmez sızını,
Yerde de sürünsen değiştirme özünü,
Tütsün ocağın söndürme yanan közünü,
Boşver artık olanlar olmuş be Niyazi,

Ahmet ustam sen atanı bırakma yalnız,
Bakıtıp da yoluna olmayasın gamsız,
Daha da öyle evlatlar varki vicdansız,
Pek çok örnekleri görülmüş be Niyazi...


.Yarıdan yarıya boşalan kırsaldaki genel İnsan görünümü, 1989 senesinde köye gittiğim zaman birçok ailenin sadece iki yaşlı ferdiydi köyde kalan bu manzara tabi beni çok etkilemiş olacak ki bu şiiri yazmışım o zaman, herkese saygılarımı sunarım...

07.07.1989.....ORDU ÜNYE .....PELİTLİYATAK...

AHMET ÖZTÜRK