Sen ve ben

Sen ve ben iki kıyı gibiyiz
Arasında çiçekler
boşlukların da çiçek kokuları
Yalnız bir operada söylenen ezgilerin
Ulaşabildiği andır buluşmamız
Her adımında bir uçurum
Düşersen itecek seni büyük
Bir boşluğa
Ben ağlarım sen görmeden
Çarpar yüreğim sana
Aramızda sonsuzluk var
Seni benden esirger
Dolanır özlemlerim sana
Tekrar ulaşır benim kıyıya
Gözümde büyür mesafeler
Hangi dalga getirecek seni bana diye
Bakar dururum senin olduğun
Hasret kıyısına
Gün batar içime bir hüzün çöker
Sığdıramam yüreğimi koca şehre
Hiçbir şey istemem yalnızlığım ve ben
Eğer bir gün yolun düşerse
Bu kıyıya buradaki çiçek
Mezarlarının külleri
İbret olsun Hasretin iki uç noktasına
Yürekteki duvarları yakıp küle
Döndürür
Bitmeyen şarkı gibidir
Her hücreye damlar
Özlem ulaşınca zirveye
Döner karanlığın rengi
Sevip de ayrılanlara