Sessiz bir akşamüstü hüzünle gidensin
Gelmeyensin
Bir türlü dönmeyen
Dönemeyensin.

Yanında götürdüğün ölesiye dokunmak istediğim tenin
Düşündükçe düştüğüm
Düştükçe her defasında düşündüğüm yokluğun…

Hem yasaklanmış
Hem saklanmış bir öpüşün ölçüsüzlüğüne dalamadık bir türlü
Ufuk çizgisinin aynı kalınlığına hapsettik bekleyişleri
Gönlümüzü orada bıraktık
Aynanın iki tarafında yalınız kaldık
Yalınız kaldık.

Geceye düşen şiirlerimin tadıydın
Gönlümün huzur duyduğu her gecenin
Tek adıydın
Manzarasıydın.

Beni duyduğunu biliyorum sesim gelmese de
Hep görüyorum oysa aklımın şekli sensin
Aldığım nefessin
Duyduğum sessin
Aslında sen sen değilsin
Parça değilsin şarkılardaki gibi
İçimdeki bensin
Aşksın
Sevgisin
Hayat sensin, kendisisin beklentilerimin.

Biliyorsun bulamadık bir sığınak
Sığınamadık
Savaşlar asırları aştı da
Barışalım dediğimiz her gelişte
Bir türlü birbirimize tutunamadık
Tutunamadık işte.

Zamanın verdiği molalara vurgunum
Sende duruyor her defasında
Bir yerinde görmek isterim seni
Günü belli değil
Saati belli değil.

Gözlerim yukarılara bakar
Bir hain el tutar hemen gökyüzüne düşman bulutları
Rastgele savurur
Kırk kilitli kapının ardına kapanır sevinçlerim
Sana benzetemem bir türlü
Mavilik ağlar
Ben ağlarım
Turgut UZDU

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir
.