İçimdeki zebaniler
Dudaklarımda ıslığı
Umursamaz bir bakışla
Dilimde suskunluğu
Değer olarak ne varsa
Delik deşik eden futursuzluğu
Normalmiş gibi
Normalmiş be gülüşüm
Yaşadıklarım hallerim
Haramlarım
Bütün içtenliğimle
Gül yüzlüm
Af dilerim...

Oysa sen çocuktun
Süt aklığın saflığın
Gönül kuşum paklığın
Yuva şefkatinde sıcaklığın
Ben sana hayran
Ben sana hasret
Koşarken
Değişmişti pusulam
Binmiştik uçan atlara
Hiç beklenmedik bir anda
Gördüm yüzündeki susuzluğu
Hatta içinde sakladığın
Huysuzluğu
Ama unuttuğun
Ya da unuttuğumuz
Kuş ve çocukluğu
Zor olsa da
Hatırla
Gül yüzlüm
Af dilerim...

Bir gün
Bir köşede
Sesini duymuştum
Ne kadar içten
Ne kadar güzel
Demiştim!
Saçlarında gizli
Yaralarının sızısını
Hissetmiştim
İşte ben
Sana geldim
bir hemşire edasıyla
sarılırsa sancılar
Merhem olmaya geldim;
geldim demiştim;
Seni, sesini
Sarmak yerine
Göz bebeğinde dünyanın
Bir çıbanda benmişim
Nerden bilrdim;
Üzgün ve sessiz
Gül yüzlüm
Af dilerim...

İçine akıttığın
Gözlerinde damıttığın
İnci tanesi göz yaşın
yere düşmedi
Sevda tepesinde
kuşların kanatlarında
Arşa yükseldi başın
Sen göstermesen de
Yanağından akan kızıllar
Dokunmaz mı sandın
Akıyordu yüreğime
Kandan ırmaklar
Azıcık sevilmek
Sevmek uğruna
Sebep oldum
Gül yüzlüm
Af dilerim...

07-04 2009