Daha tanımamıştı O’nu
Alacağımı vermeden gidemezsin dedi
Eli bağlandı
Ayağı bağlandı
Hâlbuki gönlü dardı…

Ezildi
Büzüldü
Hüznüne yenik düştü…

On iken yüz görünen çember cazgırlarından
Şişmanca olanı kükredi
Girmek istiyorsan
Kalemini aç kalemtıraşınla
Yalanlarına kendin de inan
Patilerini kaldır
Takla at önümüzde
Hepimize yaltaklan...

Vakit geçti gidemezsin
Gergef işleyerek zaman doldur çemberin kenarında
Kalemin ucu gibi sende kırıksın
Kalemtıraşın kör
Samandan ve en kötüsü de yırtılmak üzere
Şiirini yazacağın kâğıdın…

Girmeye çalışırsan çembere
Alayın en hafifi tükürüktür yüzüne
Mahzur çıkartıyorlar
Yazık çabalarına
Yapabilir misin ki
Bir çözüm daha var
Düş ve kaybol
Bir rengin siyahına…

Kalem kırık
Kâğıt saman
Çember hep aynılar ile tıka basa dolu
Tekmili yalan
Bilirim ki
Güneşi avucuna alırsın hiç çekinmeden
Dostluğuna inansan…

Gitmeyi beceremedin ya artık bekle
Açılsa da kapısı
Girme çember içine
Kaybolursun
Bakma yaşına
Bakma giderek artan saç aklarına
Sen hala toysun
Daha çocuksun...

İST. 07.04.09