Bugün Rahmetli eşimin mezarını ziyaret ettikten sonra yazdığım şiir

Dipsiz Kahırların İçine bırakılmış gibiyim,
Çabuk mu geldi sensizliğin zamanı, bilmiyorum,
Ben artık sensiz yaşantımda yalnız kalmaktayım,
Hep Acı ,acı bir Izdırabın çilekeşi olmuşum….

Gözlerime takılan İrili Ufaklı yaşlarla ağlamaktayım,
Solgun Ve bezgin bir gülün acı veren feryadındayım,
Gözlerimde göz yaşlarından başka bir şey bulamıyorum,
Artık senin ayrılığının ardından göz yaşlarımı döküyorum..

Hep sensizliği yaşayarak gececek sandım ömrümü,
Hayallerle avutabileceğimi sandım Kendi kendimi,
Senin ah o güzel gülüşüne neler vermezdim ki,
Ah yanımda olsaydın da tutsaydım sıcak ellerini..

Isıtsan bakışlarınla, fırtınaya tutulmuş bedenimi,
Sarsan, kucaklasan ve hiç bırakmasan ellerimi,
Ah bir hayalden öteye gidemeyen o sözlerini,
Bir daha açmamak üzere kapattın güzel gözlerini..

Sensizlik, koyu bir karanlık görmüyor gözlerim,
Perde çekilmiş gibi acı ve ızdırap dolu bedenim,
İçimdeki burukluğu gidermiyor artık ağlamalarım,
Artık hayalinden başkasını görmüyor gözlerim..

Gecenin sifir karanlığı karartırken yüreğimi,
Bir Ah çekişin yankıları yakar yıkar gecemi,
Sensizliğe ne yazılsa artık hepsi geçti gitti,
Seni ve sensizliği anlatmaya ne harf yeter ne kelime..

Düşmüşüm sensizliğin adını anlatabilir bendeki,
Ancak yaşlı gözlerim anlatabildi bendeki seni,
Dillerim söyleyemedi nede yüreğim söyleyebildi,
Hep Suskun kaldı bakışlarım, daima içim kan ağladı…

Ansızın sen gittim gündüzüm ve gecemden,
Gözü yaşlı beni bırakıp ta gittin elveda demeden,
Bir daha dönmemek üzere çıkıp ta gittin dünyadan,
Biliyorum hiçbir zaman geri gelinmiyor öbür dünyadan,

Bekle Beni gülüm bir gün yolum düşecek biliyorum,
Bekle ki yaşadığıma değsin bu bana acı veren zulüm,
Bekle beni elbet geleceğim kısa zaman sonra gülüm,
Tabi ki her yaşantının sonunda beni de bekliyor ölüm…..