Ben Kardelen

Hiç beklemediğin bir gece
Kuşanacağım tüm cesaretimi..
Ümitlerimi bohçama doldurup,
Dikileceğim karşına...




İnanamayacaksın gözlerine
Gözlerimiz birbirini bulduğunda
Bir gülümseme belirecek dudaklarında
Geçiverecek ruhuna...



Kollarımı açarak yaklaşacağım
Ve diyeceğim ki:
Ben Kardelen, karların ecesiyim
Seni seçtim, sana geldim...



Issız gecelerinde
Konuğun olurdum ya
Rüyalarını süslerdim
Paylaşırdık acıyı tatlıyı
Okşayarak tarardın saçlarımı
Yıldızlar takardın başıma...


Bir gece görmesen özler, meraklanırdın.
Dalar giderdin.
İşte geldim!
Dokunabilirsin, gerçeğim...

Ben Kardelen...
Uğruna şiirler yazdığın,
Gönül tuvaline çizdiğin
Düşlediğin, özlediğin, beklediğin...





Yorgunum...
Bedenimde değil,
Derinimde yorgunluğum...


Savrulmuş yapraklarım,
Yaralanmış hain fırtınalarda.
Kucakla, sar
Lokman’ım ol...
Yıllara ve yollara inat,
Ömrüme ölümszlük kat...

Reyhan Apil