binllerce yıldır beraber büyüdük bu topraklarda
saf saf olduk camilerde cem evlerinde
kulağımız alışık çan sesine
dönmedik arkamızı komşumuza
müsevi hırıstıyan diye
yüce yaratan dedi ki diyin
sizin dininiz size bizim dinimiz bize
ama saygılıyız herkese
yaratılanı severiz yaratandan ötürü
pirimiz yunus
gözyaşlarımız aynı sevincimiz aynı
ağlamak güzeldir arındırır kinimizden
öldük öldük dirildik eser yok ilkel kibirimizden
biz bu toprakların çiçekleriğiz
ayrı ayrı gibi görünsede rengimiz
özümüz bir söylenecek sözümüz bir
sonsuzluk kervanında yolumuz bir
bazen düşeriz cahaletin ağına
imdadımıza yetişir mevlana
kusursuz dost arayan dostsuz kalır
diye haykırır insana
bende bakarım mezar taşlarına
utanırım utanırım utanırım
koyun koyuna dedelerimiz
al bayrağın gölgesinde
huuşu içinde yan yana
arasıra canım yanar
incinirim incitmem
uyarım hacı bayram veliye
açarım kolarımı kucaklarım herkesi
çağırırm sevgiye
çiçekler solmasın anneler ağlamasın diye