19
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2156
Okunma

ne çok yazdım sana...
ne çok...
sayfalar dolusu, kendimi anlattım
hiç durmadan...
yalnızlığımı yazdım,
sonra sensizliğimi,
üşüdüğümü,
yandığımı,
ama mecalim kalmadı,
düşüyor kalemim...
silgim kalemimden önce tükendi,
demekki yazan kalemde değil
suç bendeydi,
doğru olan hiç birşeyi yazamamışım demek ki,
işte bu yüzden
düşüyor kalemim...
bu bir vada mı?
bilmiyorum...
son bir gayretle bunları yazıyorum,
bahar geliyor,
ben sevinemiyorum
çünkü mecalim kalmadı
düşüyor kalemim...