3
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1681
Okunma
Onu kaybedişimden sonraki ik şiirim. O anki ruh halimi anlatıyor.
Sensizliğe mahkum ederek bırakıp de beni,
Tek başına gitmenin manası ne bilemem ki?
Geceler gündüzüm, gündüzler gecem oldu.
Penceremdeki çiçekler bile yastaymış gibi,
Ölüm haberini aldıklarında aynı anda soldu.
Arkandan gelmek için çok yol denedim.
Rıhtım kenarlarında yeşil suya uzandım,
Uçurum tepesinde kuş olmaya özendim.
O çekti bu tuttu, hep engellediler beni
Yaşama mahkûm ettiler, bir iş yapar gibi
Tüm yeşiller birlik olmuş bana seni hatırlatır.
Mavi ela kahve göz değil, içimi yeşil kanatır.
Bilmezler ki özlemim bitmez tükenmez Hayal.
Nefes aldığım kuytuda yaşam cehennemi aratır.
Tanrım, duy artık sesimi, bu emaneti geri al.
20 –Aralık- 2008
Cevap Yaz