Bir bahçe ki, menekşe var, lâle var,
Papatyalar, mavi mine, güller var,
Yüreklerden coşup ruha yükselen
Hikâyeler, fıkra, şiir yazan var...

Nice yanmış yürek durmaz, anlatır,
Gönülleri yakar, içten inletir.
Onca güzel sözü her dem dinletir,
Ne bilgeler, ne âşıklar, ozan var...

Kimi kardeş olmuş, baba ve bacı,
Yüreklerin her birinde çok acı
Kimileri de başların hep tâcı,
Sevilenler, sevenler var, azan( :))) var...

Kimi içten söyler, döker dertleri,
Kimse üstün değil, görsen mertleri,
Gülen yüzler, yumuşatır sertleri,
Sanmayın ki, birbirini ezen var...

Bir bahçe ki, meyveleri sözdendir,
Çiçekleri, böcekleri bizdendir.
Şiirlerin menbâları közdendir,
Doğruluk var, edep, hayâ, izan var...

Kâh gülerler, kâh ağlarlar şairler,
Şiirleri; sevgi, aşka dairler,
İnanın ki, birbirinden mâhirler,
Bu bahçede grup grup gezen var...

Hâlenur Kor

27 Mart 2009