3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1329
Okunma
Tanrının bizlere lûtfudur çiçek
Çiçeklerden rûha hep sevgi akar.
Bekler sanki,beni sev diye çiçek,
Çiçekler,yüzüme sevgiyle bakar.
Onun tek isteği gönülden sevgi;
Okşanmak,koklanmak sevginin dengi.
Sevildikçe coşar,parlar da rengi,
Sevilmezse küser,boynunu büker.
Kiminin kokusu cana can katar
Kiminin renginde sevgiler yatar
Dikeni aşk olur,yüreğe batar
Gönlüme hüzünlü bir sevdâ eker.
Batan gün,gözümde kızıl gül olur,
Grup vakti gönlüm hep bülbül olur
Her cânan gül olur,ya sümbül olur
Kokusu ve rengi içime çöker
Kimi,sabah açar,süsü gündüzün
Kimi ümit saçar,kimi de hüzün.
Menekşede, bana bakar da yüzün
İçime hep ılık damlalar döker.
Etrafı kelebek,uğur böceği,
Benden başka gözün ermeyeceği
Bir çiçek var,adı; ’sevdâ çiçeği’;
O çiçek,gönlümü yakar,aah,yakar...
ÜNAL BEŞKESE
Cevap Yaz