Gitmelerin kapısı açılır bir gün.
Beklide küçücük bir çocuksundur o zaman,
Önce en sevdiğinden başlar gitmeler.
En sevdiğin gider.
Gider işte … anlatacak bir kelime yoktur devamında…
Artık açılmıştır gitmelerin önü,
Sonra bir diğeri gider sevdiğinin,
Nereye gittiği değildir asıl olan.
Götüren ölümdür,
Beklide aynı dünyada başka yerler,kişiler…
Senden gitmesidir asıl olan.
Çocukluğunun baş kahramanı gider,
Öyle sessiz sedasız …
Ardından bakarsın .
Her kalabalığın içinden seçiverecekmişsin gibi gelir , onca insanın içinden.
Yıllar geçer büyürsün anlarsın gidişindeki sessizliği,
Elden gelen bir şey yok der gibi gitmiş.
Ama hala kalabalıklardan beklersin
Çocukluğunun baş kahramanını…
Herkes gidermiş o an anlarsın bunu.
Anlarsın ki kimse kalıcı değildir yanında.
Gün gelir Annen gider ,
Hem de yanıbaşındayken.
Hala yanıbaşındadır aslında…
Dedik ya nereye gittiği önemli değildir gidenin,
Asıl olan gitmesidir.
Baba gider ki aslında hiç gelmemiştir.
Ne hayatına ne yanıbaşına…
Gün gelir bir kuytu ararsın.
Hani gidemesin son gelen ,
Sıkışıp kalsın ki
Gitmeler ona uğramasın.
O gün en korktuğun andır , o gün sevdiğinde gider …
Anne gider , baba gider ,
Gün gelir,günü gelir sevdiğin gider.
Bir sen kalırsın sana birde sen…