5
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1429
Okunma
Mutlu birlikteliğimiz iki yıl sürdü. 1959 yazında onu kaybettim. Ama anılar ilk günkü tazeliğini hala koruyor.
Onu ilk gördüğümde pastanede dondurma yiyordu.
Profil görüntüsü, ben yeryüzünde meleğim diyordu.
Gül goncası dudaklar, ucu havada minik bir burun.
Kulağıma fısıldadı bir ses, bu kız artık senin sorunun.
Gözlerimi alamıyordum, bu muhteşem güzellikten.
Kuğu bir boyun, alnında kâkülü, şeffafmış gibi bir ten.
Hissetti seyredildiğini, çevirdi güzel başını ağır ağır.
Gözler öyle bir yeşil ki, zümrüt görse renginden utanır.
Kalbim atmaya başladı, sanki göğsümü delip de çıkacak,
Gözlerde bir soru işareti der ki ne var böyle bakacak.
Yıldırım aşkı denen bu olmalı, yok başka söz söylenecek,
Özgürlüğüm bitmişti, çünkü bu esaret ömür boyu sürecek.
Cevap Yaz