İHSAN POLAT-4(Akrostiş)

İzlerim kendimi ben gündüz gece
İsterim daima kendim olayım
İhsan kelimede zor iki hece
İsmimin içinde derdim bulayım
İki ucu açık, çetin bilmece

Hal bu ki ben ben de şifrelenmişim
Hayrete düşmemin yok ki gereği
Heyhat ki bir kere şüphelenmişim
Havai nefsimin kör engereği
Havsalamı sokmuş, zedelenmişim

Sarılır olmuşum sahte iplere
Sarsarak en baştan bildiklerimi
Sahtekâr, yalancı, garip tiplere
Satarım uğruna öldüklerimi
Sanki kafam dönmüş aptal küplere

An be an adını anar dururum
Aklında bir gram yerim yok iken
Ardına düşmüşüm arar dururum
Ayağıma batar yollarda diken
Ağyara ben seni sorar dururum

Nush ile uslanmaz bu deli gönlüm
Nasip etsin Rabbim bir kötek atan
Nene lazım senin divane ömrüm
Nedir durduk yere seni ağlatan
Ne yanıma baksam acı görürüm

Pıhtılaştı kanım, akamaz artık
Penceresi perde ufuklarımın
Patlasa volkanlar yakamaz artık
Posası çıkmış tüm umutlarımın
Pensede getirsen sıkamaz artık

Olmasın hiçbir şey yerli yerinde
Ortalık karışıp, dağılıp gitsin
O yalan tekrarın bir seferinde
Olmadık bir anda yok olup bitsin
Otlar bitsin hepsinin üzerinde

Lafazan adamın tekiyim evet
Lüzumsuz beklide bu dediklerim
Layık mıdır bilmem sana bu davet
Leyli-nehar sana söylediklerim
Lisanı halinde varken adavet

Akil bir insanın işi de değil
Arsızca namerdin peşinden gitmek
Allahsıza boşa verirsin meyil
Adil olan onu bir yana itmek
Aslı varsa işin o zaman eğil

Tefekkür ağır iş ama gerekli
Tekrarsız hatalar sağlar insana
Tepeden tırnağa açık yürekli
Tertemiz bir ruhla teslimim sana
Tevekkül burcuna teenni ekli

İhsan POLAT 11.02.2009 İspir