4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1590
Okunma
korku ünlemi içimde,
büyük ve kırmızı puntolarla.
düne kalan ’hiç’ birşey var elimde,
avuç avuç...
bağışlanmayan bir küçük olmaktan yoruldum,
belki çocuk olmaktan yıldım,
belki de çocukluğunu özleyen bir birey sınıfına dahil edildim habersiz...
toprak kokuyor yalnızlık,
büyük bir yalınlık var halbuki tartışamadıklarımızda,
hatta, yalnızlık buram buram kafeinli şu karamsar günlerde,
korku ünlemi içimizde,
yarını göremek ıslak kipriklerde,
ve göz altı torbalarında yalnızlık,
oysa elinden tutulan bir küçük olmak, eve giden ufak yolda...
Cevap Yaz