Gece çöker gök kararır
Çıkarır gün rengarenk gömleğini
Renkler kalır çaresiz
Eşyanın üzerinden toplar nurunu güneş
Gönderir yıldızlara
Gündüzün keşmekeşinden sıyrılıp
Dinlenme vakti gelir
Tüm hayatlara
Çekilir yavaş yavaş gözlerin panjurları
Dertlenme boşuna
Ölüm değil ya,uyku vaktidir
Ölüm olsa ne çıkar
Ölüm sonsuzluğun eşiğidir
Hadi kapat gözlerini
Gör ama çok kaptırma kendini
Düşlerin pembe ülkesine
Yaşam bu tesir etmez
Düşler de biçaredir


Fecr vaktidir artık
Nice olmayacak düşlerden uyanırsın
Göğün lambası göz kırpar doğudan
Ve sabahın buğusu yavaşça dokunur tenine
Taze şebnemler kondurur
Gözlerinin bebeklerine
Sus! ağlama artık
Etrafını oku,gör
Herşeyde var bir mucize
Doldur varlığın sevincini
Kalbinin her zerresine
Herşeyinle uyan artık
Umutla serinlet yanan ruhunu
Bak!
Güneş doğuyor ötelerden
Hayat saçıp parıldıyor
Nice muştular gönderiyor yaradan
Göğün mavi göğsünde...




Rabia Şahin