Pekala !
Susmuyorum !
susuyorsun !
Nekadar, Nereye kadar ?
bana sustun,
kendine susabilirmisin ?
Sana susmadım,
Kendime susabilirmiyim ?
Yıkılası duvarların var!
insanı delirten, eline alıp balyozu
"kıracam ulen!" dedirten.
biraz yıllanmış biraz yıpranmış,
irili ufaklı zamansız çatlakları var.
anlamlı anlamsız onlarca çizginin eşlik ettiği
yaşanmışlıkları var.
bir kaç oyuk gördü ışık huzmelerini farkeden gözüm
seyirdi hafifçe ışığın döndüğü yöne.
toprağa sıkıca salınmış inatçı kökler
istediği yöne savrulan dallar gördü.
Gerçekmi?
Bilmem! … belki de
Belki de değildir.
Gerçeğin neresindesin, hangi ucuna iliştin ?
yoksa gerçekten, kaçıyormusun ?
yada yine göçüyor musun?
hiçlikler, yokluklar, yarılmış bedenler
boşluklar, anlamsızlıklar,
sisli, puslu görmeyen gözlerin ruhları...
adaletsiz, değersiz, kimsesiz beyinler...
düşün Rodin’nin düşünen adamı düşün !
çenene yasladığın
tokmak misali yumruğunu
bir kere olsun havaya kaldır be adam,
oturma hep aynı bahçede,
gör delilerin gerçeklerini
akıllılara nasıl kafa tuttuklarını...
boşluklarda karışan zihinlerin
içinden çıkamadığı iki soru;
körler siyahın içinde ki renkleri nasıl yakalar?
gören gözler renkleri birbirine bulamaç edip
nasıl karalara bürünür?
sorgular, sorular…
her biri ait olduğu kişiyi yakar.

"neden ?"

kimisi için cevap
kimisi için soru,
ama susmak nedir?
Yorumsuzluk mu?
yoksa sessiz yorumlama mı?
Susmak sabahın demine vuran sisli havadır,
göremezsin hiç bir yeri
halbu ki herşeyin yerli yerinde olduğunu bilirsin
yok’muş gibidir ama vardır.
gördünmü ? sorusunun cevabıdır...
değilmidir yoksa ?
cevap ver!
neden di ? sessiz sakin yok oluş.
Ne yaptım sana ?
En az senin kadar bencilim, dik kafalıyım
ve yorgunum
beynimde ki azat için bir cevap istiyorum,
seni düşünmüyorum,
kendimi hiç düşünmüyorum zaten
sadece bir soruya bir cevap eşitliği istiyorum,
Doğanın dengesinin kurulu olduğu zıtlıklara eşdeğer cevaplar…

Varmıdır ?

Belkide yoktur… Olsun oda olur!