Biliyorum ki çok haklısın
Lakin her ne kadar haklı olsan da sen hep bizarsın
Mütemadiyen gözyaşlarını akıtırsın ve kalbi hıçkırıklarla solgunsun


Çare umudun salkımlarında
Sabır hikmetin sayfalarında ve yalnızlığın koylarında
Şayet neticeye ulaşmak bu kadar sancılı bir ızdırap olarak kalacaksa

Ne olursun yaslan ruhuna
Kalbi inşirak vuslatın dağarcığında ve ihlas hasatsa
Ihsan marifetiyle temaşa etmek kul için bir sanat merhalesi olacaksa

Tuval üzerinde renkler
Sinelerde demlenen hevesler ve uhteyi serzenişler
Sazendenin derinliğinden nükseden hüzünler ve kemani medcezirler

Notalarda anlamlaşan tizler
Ve insanı acizliğe sürüklüyor solgunlaşan ümitler
Sevda harmanında ve toprağın bağrında fışkıran en münbit çiçekler

Gel ne olur hayıflanma
Bağrında düğümlenen heveslerin girdabında boğulma
Asla unutma, meşkuk düşünceler hezeyanında adımlayarak tükenme

Halkeden ihsanın kendisi
Can veren aşkın iliklerinde anlamlaşan sabır perdesi
Şevkin esintisi, hikmeti nazar içinde nefeslenenler aşkın talebesidir

Iradeyi ihsan ilim iledir
Ilim kalbin idrak penceresinde bulunan haz payesidir
Tahkik kul kimliğinde ne kadar yücedir ve akıl ikmalinde fevkaledir

Ne olursun kendini heder etme
Aşkı her zikredeni sevdanın fevkiinde aska görme
Kalbin sahibinden ve ruhun ikliminde ötelerin hikmetini ihmal etme


Mustafa CİLASUN