SİGARAM

Yaktım gene sigaramı
Dertlerimi söyledim süzülen kesif dumana
Sadece dinledi. Bilmem anladımı
Bir fırt çektim,
Tat vermedi.

Deli gönül mesken tutmuş al yanakları
Bir iç çektim daldım semaya
Yanlızlığın daniskası zamanlara yelken açtım
Yel vermedi.

Kumpasındayım yine vesveselerin
Kafamdaki bilmem kaç küsür tilki
Alay etmekte benle.
Kapanan gözlerimde
Hayalin belirir diye bir umutla
Asıldım küreklere,
Yol vermedi

Karamsarlığın tablosu bu.
Çırpındım yalvardım adeta şımardım da hatta
Dedim ben seninim al! nafile!
Yüz vermedi.

Nazlandı sevdiğim fıtratından
Şakalar yaptım içim ağlarken
Bir fırsatını buldum al yanaktan
Makas vermedi.

Zeytin karası gözlere daldım
Kendi içimde yaşadığım anlardan birinde
Düşüyorum uçurumlara dipsiz kuyulara
Son bir umut uzandım,
El vermedi.

Tutsağı olmuşum
Kara gözlü esmer yarimin.
Yaftamda idamlık yazmakta.
Boynuma yağlı urganı beklemekteyim.
Bir ara dedim kaçsammı!
içimdeki ses halinden memnun
Fırsat vermedi.

Dolmuş iyice kül tablası
Biricik sevdamı düşünürken
Açılmışım. Uçlara varmışım içimde.
Bu zıkkım da haletimi anlıyormudur nedir?
Bir fırt daha çektim,
Zevk vermedi.





Serbestte hele ki de uzun soluklu eserlerde baştan sona temayı korumak ve müzikaleyi aynı tempoda sürdürmek çok zordur.Şair tamamen kendi biçimselliğini yaratır.Kendi tekniğini yaratır eserinde.
Gerek anlatım gerekse temanın işlenişindeki özge biçimsel tekniğiyle ilk önce zaten eser kendini göstermekte.
Temasal anlamda ise vurgundu desem inanın yalan olmaz.
Hüznün o yakıcı, ağır yok eden sesi etkindi ki.Etkilenmemek imkansızdı.
Gönlünüze esenlik ve mutluluklar diliyorum sayın üstadım.Mükemmel bir eser okumuş olmanın verdiği hazla ayrılıyorum sayfanızdan.Sağolun .Varolun.Saygılarımla.