Hırçın zamanlarımı düşünüyorum da,
neden bu duruma düşüyorum ki !
Bu bedene,bu ruha bir daha nasıl sahip olurum ?
’’Herşeyden vazgeçtim,
kaybedecek neyim var ki ;bir kaç Hazine...
Yaşayan bir ruh,hisseden,öfkelenen varlığım’’

Elimde değil,gücüm yok
Boşvermek istiyorum herşeyi,
aldırış etmeden,düşünmeden.
Ama yok,
feleğin kalleşçe hırpalamaları karşısında yapayalnızım.
En büyük düşmanımın beni yenmesine nasıl izin veririm,
dayanmalıyım...!

İsyan etmek değil benimki,
ulu orta bağırmak istediğimin kısık haykırışları.
’’Sil gitsin be,
tek senmisin bitmek bilmeyen ızdırapla
dost olan...’’
Dediğini duyuyorum hasta yüreğimin.
Odaklanamıyorum işte güzel olan şeylere,
’’ kahretsin !’’

Kolumdan tuttu,bırakırmı hiç,eylenecek oyuncağa sahip artık
Doğacak güneş,belki kara toprakta Beyaz damatlığımla görünür bana,
Yeni yaşam sunulacak,sonsuzluğu tahminlere sığmayan,
koca dünyada...
belki de salıvermeliyim kendimi kaderin SERANATLARINA.