Bıktım inanmadan söylenen sözlerden,
İnanılmayacak sözlerden.
Yalanlardan
Dolanlardan
Yıldım-usandım.
Savaşmaya verip ebedi ara
Okları kırıp sadağımı asmıştım duvara,
Irak olmaya çalıştım gözlerden; olmadı;
Gayret ettim belanın etrafından dolaşmaya
Aşıma uzandı sonunda elleri
Mecbur ettiler beni savaşmaya.
Hiç yazmayacaktım
Niyetli değildim birilerine bulaşmaya.

İster doğru olsunlar isterse yalan
Neye inandığınızın, ne düşündüğünüzün ne önemi var?
Hukuk devletinde
Yasaların ne dediğidir önemli olan;
Dediler ki “Sen öyle san!
Güçlüdür, haklıdır iktidarda olan”.
Adalet ki biz onu insan olmanın merkezi sanırdık
Hep bildikse de kabullenmek hiç istemedik
Başkasının sırtına binenin onu eşek sandığını,
Bindiler sırtımıza eşek olduk anırdık.

Bir şey olmadan görünür olur olacağın ayak izleri
Eğer huzurdan kovmaya başladıysa seçtiklerimiz bizleri
Yakındır seçilmeden de iktidarda kalmaya yeltenmeleri;
Ezan sesini bastırmaya başlamıştır tehlike çanlarının sesleri!

Yağma Hasan’ın böreği
Bana çok dokunuyor doğrusu,
Zira sırtımdakinin büyüyor göbeği!