2
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1111
Okunma
Yalın ayaklarımın dünyaya vuran sesini dinliyorum.
Güneşle beraber ilerliyorum batışa doğru
Elimde kafaları sıfıra vurulmuş çiçeklerim
Düşlerimde ki kadınlığım çınlıyor hafızamda
Ve yaşım adeta elliyi vuruyor
Oysa daha ondokuzunda…
Mevsim bahar,
Geleneksel bir gülüş olmalı yüzümde
Aşık olmalıyım hatta
Ama ben
Yorgun ve yaşlı ruhumla
Bir kalem ve bir kağıttan medet umuyorum
Satırlarda hayata dönebilmek için
Ne yalın ayaklarımdaki sızı
Ne de kel çiçeklerimin gözyaşları
Hiçbir şey beni yalnızlık kadar yormadı
Elimde kafaları sıfıra vurulmuş çiçeklerim
Ve sıfıra vurmuş ömrüm
Ne kadar yaşamamışlığım varsa
O kadar erken batacak son gün güneş
Yalın ayaklarım artık duracak
Ve kader düşlerde son bulacak…
Ayşe Elif OKUR
Cevap Yaz