ßEN OLMAYACAKSIN..

Zaman geçmiyor…
Sensiz baktığım pencerelerin her birinden anlamsızlık fışkırıyor şimdi
ßüyülenmiş dünyamın bir kısmı yok olmaya mahkum
Sensizliğe,yokluğuna ağlayan yüreğim
Anılarım arasında bir sığıntı şimdi…
Çıkmıyorum tavan arasından,
Tozlu raflar arasına gömdüğüm bir kare resmine bakıp,avutuyorum kendimi,
Zamanlar sınır tanımıyor,fayda vermiyor gönül geçişlerime
Giden gelen her tren de seni görebilmenin umudu ile atıyorum kendimi istasyonlara
Yollar arasında gezinirken,
ßakındığım her taş,
Gördüğüm her yüz ısrarla sana benziyor,
Görmezden gelemiyorum seni,
Yüreğim benle birlikte sevda yollarında sensizliğe inat yürümekte,
İnanan umutlarım
Kahrolası inatçı benliğim ile hala sendeyim diyorum
Yüreğim hala sende
Gözlerimi kapatıp baktığım,
Gördüğüm de haykırışlarla uyandığım her rüyanın sonu ısrarla sana çıkıyor
Ellerini tutamamanın verdiği hüzünle bir kez daha yıkılıyorum bir köşe başında
Ellerini dolayıp,ördüğün saçlarıma dokunuşun,
Gün gibi aklımda hala,
Gözlerinden bir parça alıp,defterler arasında saklamak nedir bilir misin?
Deli gönlüme seni,kocaman dünyanı sığdırmak nasıldır bilir misin ?
ßen her gece sensiz bir kez daha ölüyorum sevgilim
Yok olmaya yol tutmuş,
Seyirlik oyun sahnelerin de
Ağlayan kız modların da,
Gezinerek tüketiyorum ömrümü…
ßir gece vakti çıktığım,
Güneşin batışını seyretmeye çalıştığım deniz kenarın da,
Uçurumları görüyorum ardı sıra
İçine beni delirircesine çeken,çılgın uçurumları,
Koyuluğun da denizin kayboluyorum seni gördükçe
Sesin kulağım da
Adını her çekişte
ßiraz daha ölmek geliyor içimden…
Şaşan aklımın,yüreğe tecelli etmez sözleri ile irkiliyorum yine ve yeniden…
Düşlerime yazıyorum duygularımı,
Kağıtlar bile duymaktan uslandılar artık,
ßir sen bilemedin sevgili,
ßir sen göremedin beni…
Yüreğim bir yangın yeri olmuş baş etmeye çalışırken seninle,
Sen farklı diyarlar da
Kim bilir kiminle

Kimle
Ve Neredesin Sevgili…
Ellerim hala üşüyor,gittiğin günlerde ki gibi…
Artık ısıtmaya çalışmıyorum yokluğun da bedenimi,
Isınsam da sürekli üşüyorum…
Sensizlik donduruyor beni sevgili,
Öldürüyor…
Nefesim kesiliyor yürüdüğüm sokak başların da,
ßulduğum her duvara ismini yazıyorum binbir umutla
Çaresiz haykırışlarım sarmıyor yaralarımı,
Her biri tek tek kanıyor,
Hala ilk günlerde ki gibi…
Gözlerini arıyorum sevgili bir ağustos ayın da kaybettiğim gözlerini,
Hüznü,sevdayı arıyorum içlerin de
ßana ait izleri olan bir şeyi…
Olmayacak biliyorum,
Olmayacak,
Hiçbir zaman gelmeyecek,
ßana yeniden türküler söylemeyeceksin,
Eskisi gibi kuramayacağız hayallerimizi,
ßen türkümü mırıldanırken gülerek yüzüne bakamayacağım,
Alnımı tek tutuşunla öpmeyeceksin bir daha…
El ele tutuşup geçtiğimiz o kara geçitler altından güneşler doğmayacak bir daha…

Sen ve ben olmayacağız..

Sen;
ßen olmayacaksın…

ßen de;
Sen…

01.01.2009//.
Yağmur Yüreklim.
İSTANßUL.