ÇıKaMıYoRuM…



Yavaş Yavaş Ölüyorum…

Sen Yoksan Anlamı Olmuyor

Hayat(ı)n…

Göz ßeßeklerim den Yüzüme Düşen

Ve

Tüm Acı(s)ı ile Yüzümden kıvranırcasına inen

2 damla Gözyaşımla

Ardım da kalan umutlarıma dayayıp sırtımı

Seni Düş(ü)nüyorum…

Düş(l)emektir Yangın vurduğum mısraları

Düş(ü)nmek midir yoksa ?

Ya da Özlemek mi ?

Her Neyse İşte…

Hüzünlere sarılmamın saatleri ßelirsiz…

Öyle ßir an da geliyorsun ki…

Saatler en kör çıkışların da tutsak kalıyor…

Zincirlenmiş oluyor yüreğim

Çıkmazların da…

Çık(m)ak istiyorum

Ama

Çık(a)mıyorum…

Şöyle ßir Çıkıp Salınasım geliyor

Düşlerimden ßenliğime

Ama

Yapamıyorum…

Sıra Sıra Dizilen Kaldırım Taşları ßile

O an da

Engel oluyor gitmelerime…

Gidemiyorum…

Kopamıyorum Sessizliğimden…

Sensizlikle Dolu Yalnızlığımdan

Vazgeçemiyorum…

ßi Yanım Hep son nefesini veriyor

Uçurum kenarların da

Yine de Ölemiyorum…

Anlatamıyorum Sensizliği Yangın Yemiş Yüreğime…

ßöyle Yazıp duruyorum işte…

Ses(s)iz

ßiçare

Kendi Halimce…



…SeVaL…