Yaşamın telaşına bürünmüş
Yaşam çizgileri
Kırışık, dikine, enine
Buruşuk, buruş
Karmaşıkça, gülerken bile
Bellisine
Yüzlerine örülmüş

Görünüm fiziğinde
Alın yazısı okunur
Anlama varılması pek dokunur
Usul, bezgin gündeliğe koyulur
Yorgun, yavaş
Umuduna savaş
Ha babam, de babam

Bir ömür okuyacağım yüzünde
Deneyim dereceğim çizgilerde
Gezileceğim üzgülerinde
Hoş olacağım
Bilmez iken
Ufak, tefek pembemsi
Hani o, oh mutluluklarında

Kıtlarla alışık
Aslanın karnındaki ile tanışık
Anımsama kıyaslamalarına vardı mı?
Şükürsünmelerine sıkı, sıkı sarışık
İşte o zaman mut oluyor, yetersinik
Çizgiler gülücükleşmiş orada
Sanki rastlantısal olmuşluğun, rahatlığı ile

Bir gün ansızın çekilip gitti
Hoşluğuyla, üzgüleriyle çizgiler
Yaşamla bitti
İki uç vermiş çizgi
Biri kıtlarla oluşuk erdemine pek tutunmuş
Diğeri sanki merakı kalmış da
Yaşamını anlamağa bükülmüş
Melül, melül sukutsunmuş
Her biri, birbirinin içinde iken, çok ötelenmiş

(18.04.1992)

Bayram KAYA