İlk kez hesaplaşıyorum kendimle
kaç zamandır bir hüzün dolaşıyor odamda
duvarlar bir şeyler söylüyor sanki
adım adım yok oluşumu izliyorum
her batan güneşin karanlığı getirmesiyle
sabahlara kadar uykusuz gözlerimle uzaklara
karanlıklara bakıyorum
denizin sonsuz maviliğine
umut bağladım kıyılarda tükettim
bekleyişlerimi
nice fırtınalar koptu yüreğimde
dalgalar dövdü hayallerimi
sığınacak bir liman yaslanacak bir omuz aradım
içimi dökecek bir insan aradım
her gece ay paramparça oldu
her gece yıldızlar birer
birer düştü sokaklara
tükenmez sandığım bütün sözler bitiyor
ve ben de yavaş yavaş tükeniyorum
artık basit şeyler bekliyorum yaşamdan
örneğin kimselerin bilmediği sırlarım olmalı ölürken
kimselerin gitmediği sokaklarım olmalı
gün battı
çoktan açtı gece sefaları hasret bahçesinin
kuşlar çoktan döndü yuvalarına
sulara selam veriyor akşamın hüznü
ümit kayığında kürek mahkumuydu hayallerim
acıyı görmek mi istiyorsun
gözlerime bak
ağlamıyorum artık
bakma sarhoş olduğuma
bu da geçer
öylesine içiyorum iş olsun diye
hava soğuk
sarhoşum
denizde durgun
aklımı kaçırıyorum sanki
birazda üşüyorum
ne olur
bir el dokunsa arkamdan,
öpse soğuk dalgalar bedenimi
başkası olsa yıkılırdı belki
yıkılmadım ulan,düşmedim
dur biraz
sigaramdan bir nefes
rakımdan bir yudum alayım
oh... yarasın.
zehir olsunda aksın içime
kadehler ölüme
sevgiler nefrete dönüşmeden
yazıyorum aklıma ne gelirse
yalnızlığın kokusu sinmiş
yıldızlar kaymaz artık gökyüzünde
dudak uçlarımda buz tutar dilekler
ve şimdi ben
ömür boyu susuyorum