9
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1156
Okunma
Herşeyden vazgeçtiğin bir anda,
Derin bir soluk kılığında geldi..
Üstelik,
Alıp alabileceğin
Belki de son nefesti..
Ürktün önce..
Ama içine çektin yine de..
Ve işte asıl o zaman korktun,
Çünkü aldığın nefesi
Vermek zorundaydın,
Unuttun !
Şimdi ne yüreğinin ateşini anlat,
Ne doğmayan güneşini..
Ağlayamamanın acısıyla
Yanıyorsa gözlerin,
Daha kirpiklerin ıslanmadan
Durduruyorsan yaşlarını,
Bırak,
Anlatma hiç
Deva bulmaz derdinin sancısını..
Bak,
Vakit sensizliği çoktan geçti.
Tüm yolcular yorgun,
Ve bu han çok eski..
Şimdi anlatmaya kalksan,
Seni dinlemeyecekler.
Dinleyecekleri tutsa,
Anlamaya üşenecekler !
Sen yine yüreğine dön.
Ölünceye kadar yan tek başına,
Ve sonra sön !
Cevap Yaz