BUNALIM…

O kadar sıkılıyorum ki
Şiir yazmak işkence,
Şairliğimden utanıyorum…

Ağlasam ağlayamıyorum,
Sanki aksa gözlerden bir iki damla
Zehir çıkıp gidiverecek sanki
Doluyor gözlerim ama akmıyor…

Ölüyorum nefes nefes
Ölüyorum
Ölüyorum ve bunu hissediyorum her hücremde

Nefesim kuru, soğuk, tatsız…
Canım sıkılıyor
Nefesim sıkıyor canımı
Yaşayamıyorum şairliğimden utanıyorum…

Her yer kirli,
Sokaktaki yüzler karanlık,
Hiçbir gözde ışık yok,
Nefesim kesiliyor, ölüyorum
Ölüyorum ama gözlerim parlıyor…

Bir kadeh rakı olsa
Anason koksa nefesim,
Katılaşmış kaslarım salsa
Kadehim boş
Nefesim soğuk, kuru…

Üşüyorum fakirliğim geliyor aklıma,
Boş tütün paketi, dumansız nefesim
Sevda bile kalmamış bende
Yoksulluğum kara, bela, dert
Yoksulluğum geliyor aklıma
Şairliğimden utanıyorum…

Nefesim kuru, soğuk ölüm gibi…
Şairliğimden utanıyorum…

Görkem ÖZCAN
Mart 09