ŞEHİR
Şehir;
tılsımlı ışıklar örer caddelerinde,
Buğulu gözleriyle ,yığınlar geçen varoşların.
Kahpeler doğurur mahzenlerinde,
Ellerine namus değmemiş karanlıkların….
Şehir;
Büyüleyen bir düş perisi gibidir,
Eteklerinde ağlamaklı ve yarı çıplak çocuklar gezdiren,
Kalabalık bir mahşeri andıran sokaklarında,
Ümitlerini, hoyrat ellerine bırakarak yığınların….
Şehir;
Ağlayan ve kanayan bir yerinden,
bir tutam saç yığınıyla uzatır kendini,
kenar mahallelerin, yüzü asık kaldırımlarına,
umutsuz bir yakamoz gibi sönük ışıklarıyla….

Şehir;
Dramlar yaşatır, mor perdelerinde,
Nice bedenleri gömerek yalnızlığına.
Kınalı bir el gibidir sakladığı taş kemerlerinde.
Çirkinliğini ise ardında yaşatır,
Görkemli, yaldızlı ve gri betonlarının…..
şehir;
Bariyerler kurar okul önlerinde, geceleyin
Nasıl yıkıldığını bir şairin dudağından öğrenir.
Nasıl yandığını ise , gözlerinden annelerin.
Unutur yeşil halılarını eski camilerin…
şehir,
Küflü kaldırımların çirkin kıraathanelerinde,
Dumanlara bırakmıştır göğ bulutlarını.
Şehir bensiz akmıştır karanlıklara,
Ve artık yakıp yıkmıştır tüm umutlarımı….
Şehir;
kanla yıkamıştır kağıt parçalarını,
Gururunu bıraktığı dev apartmanlarında…..
Çocukların ellerini üşütmüştür, ayaz gecelerinde,
Aptal yanıyla , ışıklarını çalarak tenha caddelerin…

Sarışın , esmer kadınlar ağlamıştır kuytularında bu şehrin,
Bu şehir; bu rezil kent; sersefil gençler yaratmıştır,
Kuzgun kucağında karanlık bulvarlarının….
Şehir; bitti, yıkıldı artık, hayalimi ördüğüm duvarların…

Yunus YAVUZ /Bozkırın şairi / Erzurum