3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1280
Okunma
-artık
pantolonu mavisine dar,
esmer bir çocuktur HAYAT-
işte dönüp kendini vurdu aşk.
yazılsın adım
hüznün yoklamasına
"buradayım sözümde"
ki hala kanatsız bir kuş umuduyla
onarıyorum
ömrümün
kabuk bağlamış düşlerini
hala çocuk sanıyorum
yüzündeki o bin yıllık esareti....
kavgalar/yenilgiler büyütüyorum
bir yokluktayım/sessiz
-renkleri aşırıyor çocukluğum
güzel gözlü ölümlerden-
yaşadığım söyleniyor
oysa
beceriksiz bir maktulüm senden beri....
hala rüzgarlar saklıyorum
şiirin mahreminde,
saçlarındaki isyana adanmış.
...
/ve/
artık
yitik bir ülkenin çıplak hayallerinde
zavallı bir çocuk cesediyim
eksik bir sevinç göğsümün çatalında...
sevgilim!
ne olur gel de bul beni....
Cevap Yaz