I.
Kuytu köşelerden sinerek yürüyorum
Ceketimin yakası kalkık
Kamburum çıkık
Görmesin diye kimse beni
Sessizce giriyorum.

Bu izbe meyhanede
Birbirine karışmış
Şarap kokuları sarhoş kahkahaları
Meyhanecinin asık suratı
Çekilmiyor lâkin
Gece korkusu, yalnızlık ve ümitsizlik
Sürüklüyor beni her akşam aynı masaya

Önümde mezelerim, içkim kül tablam
Peş peşe yaktığım sigaralar
Hüzünlü şarkılar
Aklıma geliyor şarkıdaki müjgan la ağlaşmalar
Gülümsüyorum.

Ara sıra taş atmalar
Hatta kasıtlı sataşmalar
Hey bak şair bozuntusu gelmiş yine
Yahu bu kadar gürültüde
Ne yazar ki insan?
Eski aşklarını herhalde
Aldırmıyorum.

II.
Ellerimin titremesi geçti nihayet rahatladım
Gitmek vakti geldi artık
Epey geç oldu gece
Hancı son taşı atıyor
Burada yatmaya niyetlisin galiba?
Bilmiyor ki…
Uyuyabilsem ne işim var meyhanede.

III.

Dönüyorum geldiğim yoldan evime
Ellerim ceplerimde üşüyerek
Gitmesem de olur aslında
Şimdi yatağım benden soğuktur

Kim uğraşacak bir de o’nu ısıtmaya
Karar verdim
Her gün önünden geçtiğim
Parkta oturacağım bu akşam
Belki de sabaha donarak ölürüm
Bulduklarında kaskatı bir ceset
Dudaklarımda pıhtılaşmış ince bir kan
Birazda sakalına bulaşmış
Tanıyanlar,
Bu bizim şair eskisi yazık olmuş
Bilmeyenler ayyaşın tekiymiş diyecekler
Korkuyla ürperiyorum

IV.

Çakılı kalmış gözlerim yola
Gelen giden yok
Birkaç sokak köpeği havlıyor uzakta
Yalnızlığımı yüzüme vuruyor gece
İnce ıslak bir kar yağıyor üzerime sulusepken
Daha bir sokuluyorum ceketime
Ve gözlerimi yumuyorum.

V.

Tek düşüncen seninle ilgili
Tek istediğim ölmek
Başaramıyorum
İstediğinde ölemezken insan
Niye isteyince gelsin ki sevgili?

VI.

Gelmeyin…
Gelmeyin istemiyorum artık ikinizi de
Vefasızlığın adı sevgili
Ölümse ….
Zaten her gün ölüyorum
Şişelerin dibinde.

Hüseyin AKOVALI