Anadolu bağrında bir asalet timsali
Acılarla cefakâr Anadolu kadını
Hem köyde hem şehirde dünyada yok emsali
Sevdiğine vefakâr Anadolu kadını

Topraktır sulak yerler yoğrulur çamurdandır
Verimli toprak gibi anadır doğurgandır
Damında yatağında yıldızları yorgandır
Her bir şeyde fedakâr Anadolu kadını

Işık saçar gözleri can verir sevdiğine
Nasırlanmış elleri gül açar dövdüğüne
Bal oluyor dilleri gönülden övdüğüne
Sevdiğine cilvekâr Anadolu kadını

Güneş yanığı yüzler, oje bilmez tırnaklar
Çatlak çatlak avuçlar yorgunlukları saklar
Genç yaşta yakalamış saçlarındaki aklar
Sevdiğine hizmetkâr Anadolu kadını

Bütün yük omuzlarda dudağından ah çıkmaz
Gece gündüz çalışır yaptığı işten bıkmaz
Namusu her şeyidir boş yere yuva yıkmaz
İhanete sitemkâr Anadolu kadını

Yüreğine basmıştır vatan için öleni
Her zaman lanetledi bu vatanı böleni
Her Milli bayramlarda yapar büyük şöleni
Düşmanlara cüretkâr Anadolu kadını

COŞARİ der kadınlar, bacıdır sevgilidir
Aşkları destan olmuş gönüllerde yeridir
Şarkıdır dudaklarda, türkü olmuş manidir
Saz telinde bir efkâr Anadolu kadını

İbrahim COŞAR