Yok, saydığım öteki yüzüm, sevdalarım gibi duruyor aynalarda
Her kent öteki ben, bazen gecekondu, bazen gökdelen


Aynalara yağıyor kentin iki yakası

Emekçi bakışlarım inşattan yorgun, gördüğüm her yüz öteki ben
Bazen bir çocuğun çatlamış ayağı, bazen bir ninenin yanık yanağı

Kına yakmış ağaçlar yapraklarına, sonbahar geliyor hayata


Ayaklarım, emektar bastonum gençliğimin tomurcuk çiçeği
Yaşlılığın dağlarına vuruyor, dökülüyor yorgunluktan
Artık her adımım öteki ben, her sokak fay hattı


Yalnızlık gökte bir buluttur, tek başına yağmaz


Avuç içim, küçük sandalım, denize açılıyor
Dudak izi bırakıyor okyanus
Geri çekiliyor dalgalar, çizgilere

Mutlu olsaydım açılırmıydım şiir denizine
Vururumuydu kelimler, tohum halinde sahile


Şiir öteki beni bulmaya yalnız bir yolculuk
yok saydığım öteki yüzüm