Çocukluğumu özledim anne
Genç olmayı ben istemedim
Karanlık çökünce güne
Elimde oyuncak uyumayı özledim.

Ne ağır yükmüş bu gençlik
Daha yolun başında neler çektik
Ne bilirdim ki böyle olacağını
Nasıl durdurabilirdim ki zamanı
Çocukluğumu özledim anne
Cebimde misket koşmayı özledim
Çekilmez oldu birden hayat
Saç döküldü, omuz çöktü ,her şey kesat
Bilmiyorum ne kadar sürecek böyle
Seninle uyumayı özledim ıssız gecelerde
Bayram arefelerinde ki heyecanı özledim anne
Yeni elbiseler üzerimde uyumayı özledim
Namaz kılarken kalabalık
Bir sağa, bir sola bakınmayı özledim
Artık günü bıraktık, bayram bile tat vermiyor
Dünyaları versem çocukluk geri gelmiyor
Yakada mendil, boyunda kravat
Büyüklerin ellerini öpmeyi
Bayram şekeri toplarken ev ev
Gülüp eğlenmeyi özledim …

Ne zor işmiş bu büyüklük
Anlayacağın anne
Daha yolun başında çöktük
Aşkı tatmakla hata ettim anne
Yanından bile geç memeliydim
Sevda lafını duyduğumda
Çocukça gülümsemeyi özledim
Saflığı, temizliği özledim anne
Hayat insanı nasıl da değiştiriyor
Gözleri yaşlı, elinde kalemiyle
İnan bir yıldız daha kayıyor
Gerçekler bir çığ gibi
Vefasızlar mert olmuş
Tam anlatmak istediğimde anne
Bu dünyanın düzeni de kokuşmuş.
Sessiz, sedasız ardın sıra yürümeyi özledim anne
Oyuncakçı reyonu önünde sızlanıp
İstediğim oyuncağı aldırmayı
Karşıdan karşıya geçerken
Sıkıca eline tutunmayı özledim.
Yani söylemek istediğim
Büyümeyi hiç sevmedim
Çocukluğumu özledim anne
Çocukluğumu özledim…