1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
865
Okunma
Şu kısacık ömrümde gülemedim
kadere isyanın zamanı geldi
öyle dertliyim ki kendime gelemedim
feleğe çatmanın zamanı geldi
Sevgilim kırdı mutluluk kanadımı
yıkıp da gitti gönül sarayımı
pişmanlıklarla dolu dertli başımı
taşlara vurmanın zamanı geldi
Hep böyle perişan gönlümün hali
ne gündüzüm belli ne gecem belli
bırakmıyor yakamı mazinin eli
şimdi ağlamanın zamanı geldi.
Ali Uzgur
Şiirin sahibi
Cevap Yaz