Bana bilmediğim bir hikâye anlat
O kadar sessiz ki odam hani uydursan da kabulüm
Su şırıltısı ile çizilmiş bir resim olsun başucunda
Ninenden hatıra bir hırka giy sırtına
Arada onun gibi konuş öykünün bazı yerlerinde
Geçen yıl kaybettiğin şemsiyen gelsin aklına
Hani o çay bahçesindeki ördekler gibi süzül
Salkım söğüdün altındaki masada beklerken sevdiğini
Isınsın için ürper, cız etsin bir yanın gecikti diye
Yoksa…
Hadi canım bu çok farklı kimselere benzemez de,
İnanmasan da iyi gelecek sana
Bir daha söyle…
Gelecek bu sefer biliyorum
Daha doğrusu diliyorum de.

Kızıl saçlı masal anlatıcısına can verdi adsız biri bilmeden
İçi dışı bir insanların gülmeleriyle iyileşiyordu yaralar
Biliriz ki sahte şeyler eritir bizi
Yalanlardır katili beyaz çocukluğun
İsteriz ki bizim iyi yanlarımızdan oluşsun etraf
Görmeyiz bozulmuş, örselenmiş hallerimizi
En fazla aynalara küseriz bir zaman
Hepsi o kadar…

Derin, mavi bir o kadar suskun portrelerimiz küser bize ansızın
İç hesaplaşmanın doruğunda çatılır kaşlar
Olur mu? Olur…
Bir bakarsın çıka gelir yirmi bir yaşın
Çay ister hem de iki şekerli
Şaşırırsın bal gibi çayı o zamanlar nasıl içtiğine
Gülersin saç şekline, giydiklerine
Bitmez bir enerjiyle hükümeti eleştirir durur
Bir şey yapmalı, ama hemen yapmalı der
Hatta kolundan tutup hadi ne duruyoruz vakit kısıtlı
Der…
Olur mu? Olur…

Yaşadıklarımızdır şimdiki BEN i kurgulayan
Geçmişe bakarken bir kaos oluşur bu yüzden
Olanlar yaşanmasaydı BEN bu olmayacağımdan
Şimdi ki gibi düşünmeyecektim
Böyle düşününce keşke şunu yapmasaydım dediğinde
O yapmadığın şeyin oluşturduğu başka BEN
Yeni durumu beğenmezlik hakkına sahip olacağından
Keşke çok gereksiz yaşamda
İYİ Kİ lere çok ihtiyaç var
Örnek babında; iyi ki bu şiiri yazdım.


03.03.09

Nadir Keleş