Etraf kalabalıktı
Hava ne tam açıktı
Ne de tam kapalı
Gözler vardı
Soran gözler
Cevap bulamayan gözler
Herşey üstüne geliyordu
Herkes gözüne batıyordu
Kız apaçık korkuyordu
Nefesi daralıyor
Boğuluyordu
Herkes üstüne geliyordu
Herşey gözüne batıyordu
Küçük kız tirtir titriyordu
Elini uzatıyordu
Yetişemiyor,tutamıyordu
Bağırıyordu nafile
Sesini duyuramıyordu
Koştu ufak
Koştu garip
Yardı geçti kalabalığı
Hıçkıra hıçkıra ağlayarak...
Küçücük bedeniyle kocaman adımlar attı
Kaydı ayağı,yalpaladı
Yıkılmadı
Devam etti
Herşeye kapadı zihnini
Sadece O’na yöneldi
Koştu koştu
O an herşey dondu
Herkes kayboldu
Etraf bomboştu
O ; sesini duymuştu
Döndü kıza
Açtı kucağını
Bir sevinç,kız attı kucağına kendini
Bütün sıkıntıları geçti
Dertleri yokoldu
Herşey çözüldü sanki o an
Yaşadığı kocaman dünyada
küçük bir karınca kadar bile değeri yoktu
Sadece O’ydu güven veren
Saran sarmalayan
Koruyan kollayan
Ağlarken güldüren
Hep derman olan...
Etraf bembeyaz oldu
Toz pembe bulutların üstünde
Huzurluydu kız şimdi...
Mutluydu
Çünkü O’nunlaydı
Annesinin kucağındaydı...