Öldürdüler içimdeki şairi
Kucaklayın beni dostlar
Farkında değildiler düne kadar
Bu gün ağladılar.
Gümüş tepside sundular birkaç mısra
Birkaç hece tohumu
Koydular mezara, kuşlar şahit
Ağladılar.
Yüklediler fikirlerini
Rafa kaldırdılar inci tanelerini
Takındılar terbiyelerini
Hepsi uslu çocuktular
Ağladılar.
Bir soru vardı
Sormadan edemedi ikinci bir şair
Neden ağladılar
Ölümlü dünyanın kendilerine biçtiği bir kefen vardı
Ona ağladılar.
Sustu şair, şiirin donuk yüzünde akis ve renkler
Çizgiler
Çok şiir yazmıştı mübarek
Kadına kuş’a dağa taşa
Akıtmıştı kan rengi mürekkebi özgürlük adına
Asilik onun ruhunda vardı
Gözyaşlarında titreyerek,terini silerek
Oturduğu eyvanın değerini vererek
gitti
Ölüm mısralarda sustu
Tan yerinde doğmuştu güneş
Çok adam konuştu
Vaziyetten nema çıkaran efendiler
Konuştular
Kül bırakmada...