0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
994
Okunma
Sen düştüğüm zaman aklıma,
kalbim Firavunlaşır.
Dört bir yandan bağlayıp beni prangalara,
köle diye ardında dolaştırır.
Ne kadar günah varsa belletilen Şeytana,
Aşk diye bala karıştırılır.
Kulağa takılan bir paslı küpe,
Hür’ olanı köleden ayrıştırır.
Ruhumu yırtarcasına ayırabilirsen bedenimden,
Ne istersen al o zaman cesedimden.
Senin bir hiç oluşun belli değilmi bırakıp gidişinden.
Dönme artık çoktan geçti iş işten.
Nasıl ki ölüm Firavunu çekip aldı Musa’nın(a.s) peşinden,
Şeytan hiç inkar etmedi, koşanlar gibi onun izinden.
Karanlık zirveye ulaştığı an, aydınlığa teslim olma zamanıdır.
Ne için yaratıldığını kavradığın zaman, kölelikten kurtuluş anıdır.
