Kıvrım, kıvrım akar Kızılırmak,
Kan çanağı gözlerim misali yatağı.
Delir ipte coşar zaman, zaman, basar sular ovayı
Durmam der gibi sanki bulana dek hakku-Talayı

Neden coşarsın bire Kızılırmak
Ha bir an önce ha biran geç,güç mü sana denize varmak
Neden kan ağlarsın bilmem ki
Yanında işte ananda, babanda toprak

Sanki Anadolu’nun bağrına gümüş kakmalı bir hançer
Suladın Kapadokya’yı kanımla nice seneler
Ne mutlu ki sesin hakkı zikreder
Ne Fatih’ler gördüm sen ne kanuni’ler

Kimi zaman bir gelin edası var akışında
Kimi zaman bir hakan öfkesi
Yıkarsın engel tanım ayıpta yatağını bendini
Bir sen biliyorsun yinede, nereden gelip nereye gittiğini

Taşırsın yılların ağır yükünü sırtında
Şanlı Geçmişi Fetih dolu Osmanlı’dan bu yana
Utancından mı kıpkırmızı akarsın bilmem ki?
Yoksa yirminci asrı yaşamak mı ağır geldi sana

Evvelin çok öncedir ben bilemem
Ben dün geldim bir gün giderim
Belirim mahşerdir senin gerçek bendin
Bir damlada benden al belki o gün şahadet edersin.

Hasan Sıtkı TUZKÖYLÜ