................................................bu şiirim yüreği ülkücü olanlaradır!!!

sen gittiğin gideli gözyaşımız dinmedi
baharlarımız tükendi her mevsim
güneşe kelepçe vuruldu
dolunayın yüzüne hasret kaldık
her taraf karanlık
gri bulutlar kaplamış dört bir yanımızı
sahteleşmişleri sen sandık başımızda
aldanmışızlığımız utancımız derken
yollarımızı bulamaz olduk
kan agladık milletçe ey başbuğum!..


soytarı olmuş insan bildiklerim
ülkü erleri dediklerim
suskun, çaresiz sokaklarda kaldık
tarumar edildi, dağıtıldı ocakların
gül fidanların kurutuldu
davana, memlekete, devlete yabancılaştık
bizlerse dikenli bahçelerde takılı kaldık!..


seni bilen, etrafında dokuz ışık olan
elde nurlu üç hilalli sancaklar
dört nala şaha kalkmış yağız atlar
ölüme zıpkın gibi koşan ülküdaşlar
koca dünyaya kafa tutan koçyigıitlerin
yavru kurtların ölüm döşeğinde
sancağın yerlerde kaldırılmayı bekler !..


senin gibi bir KÜRŞAD vardı bir zamanlar
bir işaretiyle yüreklere korku salardı
Tanrıdağlarına uçmağa gittiğin gideli
yetim kaldık cümle alem vatanda
bilge kağan aranır güzel yurdumda
devletim, milletim, memleketin tükenir
ey başbuğların başbuğu TÜRKEŞ’İM
duy, ülkemizden fışkıran çığlıklarımızı sen!..



Zafer Direniş
...