----------AKLıM,YÜREĞİM VE DÜNÜM

Off be of,İllallah elinizden,
Biriniz bu yana biriniz öte yana,
Çekip durmanızdan,
Bıktım,usandım elinizden.
AKLIM; aman ha bak artık yeter!
Şunun şurasında ne kaldı görüp göreceğin.....
Bak ölüm var,bak öteler var,
Cennet var,Cehennem var,
Sonra el alem ne der….
YÜREĞİM; kafamı kuma gömer,
Ayrılıktan bihaber koşturur durur,
Hayallerin,serapların peşisıra,
Ezelden ebede çekiştirip durur,
Çıkmazların labirentinde….

Bırakın yakamı be bırakın!
İkinizde terk edin beni.
Ne bu ya!
Çırçır makinesi gibi,
Hallaç pamuğuna döndürdünüz beni.
Anlayın artık;
Bundan böyle benden,
Ne yorgan olur ne döşek.
Annemin başına yastık olmayı da çoktan yitirdim.
Çok ezelde kaldı;
O saf,o pak,o tertemiz çocuksu hayallerim.

Ne çok istemiştim o zamanlar;
Siyah tüy yakalı,ponponları olan,
Düğmeli,iki cepli,
Kırmızı bir mantomun olmasını.
Ha bir de bavul tipi ilk okul sırt çantası,
Tabi ki kenarları fırfırlı bir de şemsiyem.
Her akşam yatmadan önce,
hep dua ederdim,bu isteklerim için.
Sonra işaret parmağımı Feride yapardım.
Onu bir bir giydirirdim böylece….
Ben bu hayallerle cedelleşirken;
Bana dediler ”artık büyüdün,
Al şu akfili,kanaviçeyi,
Otur nakış işle çeyizin için…,
Ama hayallerim!
Ya kırmızı mantom?
………………………….
Ne ulaşılmaz şeymiş HAYALLER!
Demek ki yıllar yılı,
giysilerimin renginin kırmızı,siyah,
nadiren beyazı seçmemin sebebi buymuş,
Bugün anlıyorum ki,
neyi çok istemişsem o olmuyormuş,
ben mi hep olmazları seçip istemişim,
yoksa olmazlar mı gelip beni bulmuş

Hayat ne garip bir şeymiş,
Sırtımda kamburu,
Ne beni duyan oldu,
ne de kamburumu gören.
Hayallerim bir bir yok olup bittiler,
OLMAZLARIN döngüsünde…..


17.1.2009 /Altınşehir

Feride Bektaş