Benseni çocukken sevmiştim
Kalbimi kalbine gömmüştüm
En büyük acıyı çekerken bile
Seni sevip seni düşlemiştim

Aynı sırada aynı masada oturuyorduk
Aynı bardaktan bir suyu içiyorduk
Birimizin derdine ikimiz ağlıyorduk
İlk okulu bile ulan beraber bitirmiştik

Yazları köprünün önünde buluşurduk
Karşılıklı bakışır dururduk
Dillerimiz susar gözlerimizle konuşurduk
Utanır çekinir birbirimize yanaşamazdık

Görünce seni altınlar bilezikler içinde
Fırtınalar koptu içimde şimşekler çaktı beynimde
Hani sözvermiştik allahın önünde
Sen benimdin bende senin ezelden ebede

Aklıma gelmediki hayatımı yıkacağın
Beni bu dünyada yalnız bırakacağın
Bir kuş gibi uçup gideceğin
Nerden bilirdimki sevipte sevilmeden öleceğim

Oysa senle ne hayaller kurmuştuk
İki çoçugumuz birde ev alacaktık
Hani ikimiz beraber yaşlanıp ölecektik
Bu senin yaptığın kalleşlik

Sen bana demekki hiç aşık olmadın
Keviyormuş gibi göründün ama sevmedin
kısacası dünya malına beni sattın
Unutma bende senin adını kahbe koydum

Cüzdanımdaki resmini yırtmadım
Aklıma geldikce tükürürüm diye
Hediye ettiğin kalemide kırmadım
Sana lanetler yazıyım diye

Karardı bugünümüz dünümüz yarınımız
Birbirimize gittikce artı isyanımız
Kor gibi sönüp bitti sevgimiz
Şimdi bana deli diyorlar beni gören dostlarımız



Osman türüdü