Eylül gözlüm yüreğime hoşgeldin gerçi mayıs geldi sen gittin.
Zamansız gelen mevsimim
kalbim birşey diyecekmiş sana.
Hiçbirşey söyleme,sadece sus ve dinle..
Eylüldü..
Işıklar yeni yeni aydınlatmıştı şehri.
Şehirde gün kokusu vardı ama garip bir gün
sonra sen bana geldin o kdar güzeldiki şu gün denen gün.
Sonra birgün yapraklar dökülmeye başladı
Daha çok erkendi hüzün için
Biz güldük geçtik ama emindimki birşeyler anlatacaktı bize.
Neyse gene birgün sebepsizce bir damla yaş düştü gözümden
Gökyüzü o sıra ağlamaya başladı
Nedenini bilmiyordum ama eşlik etmek istedim ona.
Ağladık hemde saatlerce,günlerce.
Ağlanacak birşey vardı ama gözpınarlarım kurumamalıydı çünkü onlar en çok mutluyken akmayı seviyordu.
Birgün odama güneş vurdu akşam yağmur vardı ama sabah güneş açıvermişti yüreğimde..
HEmen camı açmalıydım güneş doğmalydı yüreğime.
Herşey bizi çağırıyordu dışarda.
Onlara uymak istedik ama ayak uyduramadık
Çünkü biz mutlu olmayı beceremeyenler sınıfındaydık.
Yazı beklerken Mayısta tıkanıp kalmıştık.
Hım ağlamaya başladı yüreğimm;şimdi bitti sevgili ama nokta koymuyorum mayısta tekrar görüşelimm,,...

21 Şubat 2009.12:31