Ey gönül, dinle!
Sana tövbe etme, boyun eğme düşer
Sen öğüt vermek mevkiinde değilsin.
Yaratanın sana verdiğiyle hoşnut ol.
Sıkıntılı günlerin gelsin aklına.
İyilikten daha güzel ne var
Dünyada.

Devleti olanları kıskanma,
kıskançlık üzüntü verir.
Kendi gönlünü mürüvvetle birleştir.
Başkasına yardımcı ol, ol ki,
Yarların yâri de sana yardım etsin.
Güler yüzlü kişilerle dost ol,
Onlar cennet ehli olanlardır.

Ey gönül!
Alçak gönüllülüğü, güler yüzlülüğü huy edin.
Bundan sana zarar gelirse,
Gel yüzüme tükür.
En kızgın olduğun anda bile öfkeni yen.
Sana yumuşak huyluluk yakışır.
Başında değirmen taşı bile dönse.
Fırsat kuvvetine güvenme no’lur.

Büyüklenen zenginden de uzak dur.
Onun mayası bozuktur.
Lağım doldukça artar kokusu.
Onun yüz faydası,
Bir zararını karşılamaz be gönül!

İftiracıyı, yalancıyı, söz taşıyıcıyı,
İki yüzlüyü kendine sırdaş edinme.
Cenneti ve cehennemi
Takma kafana, düşünme onları.
Sen yaratıcına kul olmayı becer yeter.
“Gel gönül gidelim aşk illerine,
Muradın yâr ise bir tane yeter” diyenler
boşuna dememişler be gönül!

Makam sahipleriyle asla,
Ulu orta konuşma, tut dilini,
Yoksa oynamış olursun başınla.
Şu son zamanda yaşadıklarından
No’lursun bir ders çıkar.
Sırrını dost yüzlü yüzsüzlerden sakla.

Ey gönül!
Bilgisiz ve görgüsüzlerden gece bile kaç.
Sana sağlayacağı faydayla avunma.
Akılı kişiler mum gibidir.
Sen de bu mumdan ışık alanlardan ol,
Öğrenmekten utanılmaz be gönül.
Dostluk ipini sıkı tut.
Bir kere dizginleri bırakırsan,
Muhabbet atının ne yana gideceğini
Kestiremezsin.

Bu ömür bir rüzgar gibi gelip geçer.
Çekilip gevşeme yay gibi
Güneş gibi her sabah yeniden doğ
Kararlı ol.

Vefasızların bütün vefasızlıklarına inat,
Kimseye cefa çektirmeyi düşünme.
Riya ile devlet kapısı açılmaz,
En büyük kapıyı riyasızlık açar.
Unutma o kapı en büyük
Sultanın kapısıdır.

Yazan: Zülfikar Yapar Kaleli
Okuyan: Arzu Gülücüdür