Artık silmek istiyorum bu gözyaşlarımı
İçinden çıkamadığım bin bir sıkıntıları, yüreğimi sağlayan derin acıyı
Susmak kifayet etmiyor, direnmek alıp uzaklara götürüyor, sabır imdadıma yetişiyor
Meşgaleye dalsam, her şeyi unutmak için uğraşsam, düşlerin furyası peşimi bırakmıyor


Yoksa ben kendimle barışık mı değilim
Hala bin hüzün ile suallerin takibindeyim, sanki bir hafiye misali yalnızlaşan nefesim
Muhakemem ne kadar istikametimi belirler, istişarem hangi vadinin izlerini işaret eder
Gönül neye meyleder, ukdeleşen feryatlar neden kemaliyet için derdest olmayı elan öteler


Nefesin sahibi bu fakir halimden ne bekler
Tevdi edilen emanetler ihmalkârlığıma şahitlik eder, kalbi lekelerim arileşmeyi bekler
Hangi nefes halime kefil olmayı teyit eder, bu kadar viranelik ah u zarlığıma elbette yeter
Nereye baksam, içinden çıkılmaz zamana dinmeyen figanımı anlatsam, dinecek bu keder


Gözlerim günlerdir neden uykuya hasret
Vecdiyle felaha erişeceğim, ümidiyle beslendiğim, sabrıyla filizlendiğim hangi fetret
Sanki içimde yaşıyorum Medceziri, sinsice esaretiyle nefeslendiğim hevesleri ve o ukdeleri
Nizama muhtaç ahvalimi, fikretmeye fevki yetişmeyen kıt aklımı, korkutan elem sancıları


Bir eziklik var içimde, yılların hamasetiyle
Dile gelen kelamın ahıyla, medet uman serabıyla, hikâyelersen ayetlerin ibretli yadıyla
Hangi lisanı öğrenmeliyim, hal dilini mi talim etmeliyim ve gönül kırmamanın umuduyla
Çaresizlik ne kadar bedbaht bir bedelmiş, ihmal edilenlerin beklediği umut türabı namıyla


Aklım çok karışık, izanım evet, bulanık
Niçin hesabım bu kadar açık, mizan mefkuresi içimden çıkmayan uyanık ve tanıdık
Bir söz vermiştik, sanki bedelsiz bir ömür tükettik, mağfireti hangi manada nefeslendik
Müddetin aşkıyla neye şahitlik ettik, ecrin harıyla ne vakit vicdanımızla yüzleştirmiştik


Mustafa Cilasun