Karanlığın içinden fışkıran ekolu sesler çıldırtır beni
Bir garip duyguya esir düşer bedenim
Sana benzetirim mehtabın yüzünü
İçim titrer, dışım titrer, üşürüm
Dünkü gibi bilirim
Güneş doğunca ancak susar
Geceyi mateme boğan yanık sesli kuşlar.

Hasretinden kıvılcımlar saçar yürek ateşim
Beyazı saklayan siyahı beklerim süresiz nöbetlerde
Kuytu köşelere siner, korkar her akşam
Ne çok sever sabahı melekler gibi izin
Gölgen gibi yavuklusudur bulutlar
Gökyüzüne yayılan şu mavi denizin.

Ey güneş!
Neden saklanırsın günün yarısında bilmem
Bir gece de ürkme yalnızlığımdan
Uzat artık dağların ardından başını
Benim için gel
Bahar barışsın ruhumla, küçücük pembelerle gelincikler
Papatyalar salınsın
Tatlıya bulanmış bir rüzgâr okşasın yüzümü
Ateşleri sönsün yüreğimin
Huzur yalnızlığımı kovsun
Yarısı nasılsa yok,
Bir defalık bırak canım güller olsun.

Uzanıp koklayayım yanına
Neşeyle haykırsın serçeler
Duyayım “Seviyorum! ” dediğini
Unutayım ayrılıkları, gidişleri, gelmeyişleri
Merhametsiz bir gecenin yine beni beklediğini.
Bir defa da benim için gel
Hâlâ seni bekliyor
Kar beyazı soğuk düşüncelerin altından sana uzanmış bu el
Ne olur
Ne olur benim için gel.

Turgut Uzdu




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.