6
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1036
Okunma
bu şehrin
aceleci bir akşam vakti
kimsesiz bir park içinde
acı kahve kokusuyla içimi doldurduğum
heycanın adıydın
ilmek ilmek işliyordum içime seni
düşüncelerimin tutklu sanığı oluyordun
sen gözlermie değdikçe
bir hayat doğuyordu içimde
senin haberin olmadan seninle dolduruyordum düşüncelerimi
bakışlarına saklanmış hüzünler vardı
yüzündeki her hüznün izleri
içimi acıtıyordu
konuştukça neşeye dönüyordu yüzün
yüzündeki her küçük gülümseme
hayatlar başlatıyordu içimde
sevincim oluyordun
bu şehrin
aceleci bir akşam vaktinde
ben sana aşık oluyordum
ama sen bunu bilmiyordun......
Cevap Yaz