2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
970
Okunma
bütün atıkları biriktirdiğim iç denizime yolculuğum var bugün
derinlemesine inerek yüzmeyi de bilmeden
ne sular yuttu ve ne suları içinde tutamayıp da akıttı ömrüm
her canlıyı masum bilip yaradandan ötürü kötülemeden
ele aldı sevgiyle kucakladı tüm gücüm
iyilik perdesi de kalkmış tüm nasırlı yüzlerden
kollar eller bağlı gözlere bez bağlanmış kördüğüm
gemilerim demir atmış ıramış kendini hangi derinden
kaçmaya cesaretim yok dirildim yeniden öldüm
bekledim bildiğim olacakları merak bile edemeden
hırçınlığıma vurdu kendini özgürlüğüm
alınmadan kıpırtılarım tümüyle elimden
dön yüzünü güneşe denizin açık mavi be yüzüm.
esra boyoğlu.
Cevap Yaz